Najlepsi reżyserzy i reżyserki, czyli jak sprawić by film był czymś więcej

utworzone przez Pożałowana Wanda | Paź 6, 2020 | kino | 0 komentarzy

Najlepsi reżyserzy i reżyserki i ich najlepsze filmy. Krótka historia o miłości do kina.

Śmiało mogę powiedzieć, że jestem jedną z najgorszych blogerek roku 2020. Jeden wpis w lutym daje mi miejsce na podium tego wyścigu. Nie mam nic na swoje usprawiedliwienie. Jednak ważniejsze jest, że moja miłość do kina i popkultury nie zmalała ani nie zgasła. Ona wręcz wzrosła. Wciąż dojrzewa, dzięki czemu dostrzegam więcej. Za kilka dni mam urodziny i postanowiłam dać sobie prezent w postaci zerowych oczekiwań, świętego spokoju, przyjaźni z samą sobą i co najważniejsza dla nas, postaram się być czynną twórczynią tekstów na blogu. Moje postanowienia są mocno życzeniowe, ale czy ktoś mi zabroni próbować?

Sofia Coppola

Oczywiście, że kocham ją za to, że udało jej się w męskim świecie stworzyć jeden z najlepszych filmów w historii kina. Jednak to nie wszystko. Film Między Słowami, po którym każdy z nas marzy, by znaleźć się w hotelu na końcu świata, gdzie poznamy najlepszego człowieka w naszym życiu, jest doskonały. Może i powodem tego spotkania będzie targająca nami samotność, ale czy inny powód może popchać nas w ramiona nieznajomego mężczyzny lub kobiety?

Ten film to skarb dla ludzi wrażliwych estetycznie. Przepiękne kadry, muzyka, cisza, dialogi i spojrzenia. Gdybym miała określić jednym słowem Scarlett Johanson, byłoby to słowo zmysłowość. Zmysłowość pomieszana z szorstkością, którą posiada Bill Murray, tworzy obraz doskonały. Ten film i Sofia Coppola zajmują miejsce w TOP reżyserów i reżyserek mojego życia.

Stanley Kubrick

Ci, którzy mnie czytają na Instagramie, powiedzą: Hola, ostatnio mówiłaś, że nie jesteś jego największą fanką. Kubrick w większości filmów mnie po prostu przeraża. Jednak bez wątpienia należy on do czołówki reżyserów, których cenię najbardziej. Niedawno oglądałam  dokument o jego pracy na planie i mój szacunek do niego tylko wzrósł. Który film wybieram jako ulubiony?

Full Metal Jacket, to oczywiste. Stanley Kubrick nakręcił ten film w Anglii, parę kilometrów od domu. Czy ktoś w to uwierzy? Jeżeli ktoś jest tak szalony, to czy ja mogę cokolwiek dodać? Kręcić film o Wietnamie obok domu? Full Metal Jacket to trudny film, bo nie rzuca nam żadnej tezy na temat wojny. Bohater może być jednocześnie zły i dobry. Czy każdy może stać się mordercą? Cokolwiek o tym myślisz, zdecyduj sam. Kubrick Ci nie pomoże. Jestem pewna, że jeśli kiedyś jeszcze lepiej zrozumiem kino, to będzie stał za tym własnie Pan Stanley Kubrick. Mistrz światła i psychofan dubli.

Quentin Tarantino

Mój filmowy ojciec. Dzięki niemu pokochałam kino. To on pokazał mi, że filmowe historie mogą być zabawą. Tworzy, bo musi. Potrafi napisać dialog na kolanie w pięć minut, a i tak będzie uważany za najlepszy spośród wszystkich filmowych dialogów w historii. Pozwala artystom improwizować. Na planie nigdy nie kryje się za monitorami. Potrafi śmiać się w szalony sposób i nigdy nie kryje swojej ekspresji. Filmem Django doprowadził swoich specjalistów od efektów specjalnych do płaczu.

Nie ma dla niego rzeczy niemożliwych. Stworzył rodzinę z aktorami i kupił dla nich kino. Najlepszy film? Wściekłe psy. Dlaczego? Bo nakręcony za marne grosze, a nawet nikt nie zauważył niedopasowanych spodni od garnituru do marynarek. Tarantino miał tak mało pieniędzy, że aktorzy musieli grać we własnych ubraniach. Dlaczego zatem zagrali u niego tak znani aktorzy? Bo chcieli. Każdy po przeczytaniu tak wspaniałego scenariusza marzył by w nim zagrać.

Roman Polański

Trudno mi w tej miłości z wiadomych przyczyn wytrwać, ale tak bardzo uwielbiam jego filmy, że nauczyłam się odzielać twórcę od dzieła. Mia Farrow to moja bogini. Nigdy nie widziałam lepszej kobiecej roli i nigdy nie zachwycały mnie detale w filmie tak jak u Romana Polańskiego.

Dziecko Rosemary to dla mnie film numer jeden. Ukochany. Wszystkie wnętrza, stroje, totalnie ekscentryczni sąsiedzi, postać apodyktycznego męża, muzyka Krzysztofa Komedy i demoniczna zagadka. Jednak zawsze pierwsze skrzypce gra Mia Farrow, której postać wpada w ciekawe i mroczne kłopoty. Roman Polański potrafi budować napięcie w charakterystyczny dla siebie sposób i jest w tym znakomity.